Westfriese Meesters

Vanaf de eerste editie in 1933 hebben we het over het Westfries kampioenschap. Het is een wat clichématige betiteling van een evenement, want er zijn al zo veel kampioenschappen. Misschien moeten we de moderne tijd binnenstappen en er een moderne naam aan geven. Westfriese Meesters bijvoorbeeld.

Read more…

De zes zijn niet zo groen meer

Op zaterdag 14 december j.l. is de wedstrijd Opening’64 – Caïssa-Eenhoorn 3, voor de KNSB-competitie, gespeeld. De eerste drie schakers in dorpshuis De Geist in Sint-Pancras zijn Edwin Flierman (die namens de thuisploeg al bezig is de speelzaal in te richten) en de Hoornse routiniers Ger Roos en Arend Stapel. De drie tonen een blik van – vage – herkenning. ,,Ik heb vroeger bij De Groene Zes gepeeld’’, opent Edwin het welkomstgesprek. ,,Ik ook’’, zegt Arend. ,,En ik ook’’, volgt Ger.

Read more…

Val aan!

Attaqueeren en Attaqueer. Nibbixwoud had en heeft schaakclubs met die naam. Misschien hoort er achter Attaqueer wel een uitroepteken, want het betekent ‘Val aan’! En dat gebeurt ook tijdens de eerste ronde van het 69^e Westfries kampioenschap.

Read more…

Twee kampioenen

Voor de derde keer in de 86-jarige historie van het Westfries kampioenschap zijn er meerdere titelhouders. Nadat in 1983 Arie Karreman en Bert Meester de titel hadden gedeeld en in 2014 Jaap Gorter, Peter Holscher en Ronald Ritsema alledrie op de eerste plaats waren geëindigd, staan dit jaar Tom Balla en Peter Poncin samen bovenaan. Voor beiden is het de eerste keer dat ze tot Westfries schaakkampioen zijn gekroond.

Read more…

Humor en anekdotes

Voor de finale van het 69^e Westfries kampioenschap gaan we naar de speelzaal van Aartswoud, een van de gezelligste schaakverenigingen van Nederland. Maar de slotronde zal geen beslissing brengen, want kort voor middernacht blijkt de eindstand twee koplopers te hebben: Tom Balla en Peter Poncin. Er moet worden gepraat over een barrage.

Read more…

Een avond zonder Jaap

Een maandagse schaakavond zonder Jaap Gorter. Bij Schaaklust zijn ze er waarschijnlijk al aan gewend geraakt, nu hun clubgenoot twee maanden afwezig is. Maar voor de organisatie van het Westfries kampioenschap, voor de zesde ronde te gast in Andijk, ziet het er merkwaardig uit. Jaap herstelt goed van een onfortuinlijke val op de eerste WFK-avond en we hopen hem natuurlijk te zijner tijd weer achter het bord te zien zitten. Spelend tegen de mede-Schaaklusters en spelend tegen mede-WFK-deelnemers.

Op pure wilskracht heeft Jaap op die pechvolle avond toch zijn partij gespeeld. De blessure zag er ernstiger uit dan aanvankelijk werd gedacht en zijn optreden op het Westfries kampioenschap bleef beperkt tot één ronde. Clubgenoot Piet Reus nam de Schaaklust-honneurs waar, waardoor niet alleen het aantal spelers op een even aantal bleef, maar ook de Andijker vereniging in het deelnemersveld vertegenwoordigd bleef. Een mooi gebaar van de routinier die nu een druk schaakvoorjaar heeft. Piet gaat aan kop in de clubcompetitie van Schaaklust en is voorts op zeven woensdagmiddagen actief op het NHSB-lenteveteranenkampioenschap. Door zijn zege in de slotronde gisteren eindigde Piet daar met een score van vier uit zeven in de subtop.

Jaap Gorter is niet aanwezig in dorpshuis Centrum, maar toch ook weer wel. In het klassement van Schaaklusts interne staat hij – achter Piet Reus en Dirk Mantel – op de derde plaats. Vanaf 1982 heeft hij onafgebroken op het Westfries kampioenschap gespeeld en, de partij van 31 januari tellen we uiteraard mee, staat nu op 38 deelnames. Er komt een jubileum in zicht.

Tijdens het rondje langs de borden bedenk ik me dat er in Nederland niet veel schakers zijn die zo vaak op  hetzelfde evenement actief zijn geweest. Je moet sowieso al een toernooi of een kampioenschap hebben dat een lange historie heeft. Jaaps debuut was in 1982. In de onderlinge eerste ronde hield hij clubgenoot Dirk Mantel op remise. Jaap draaide steeds in de bovenste regionen mee en werd met 4½ punt uiteindelijk gedeeld derde.

Het seizoen 1981-1982 stond ook in het teken van de opmars van Koningsclub. De betonmiljonair Arnfried Pagel – niet meer dan een redelijk schaker – woonde in Bergen en dacht bij de gelijknamige schaakclub meteen in het eerste team te komen, toen hij zich als lid aanmeldde. Dat lukte niet en uit kwaadheid richtte hij een eigen vereniging op: Koningsclub. De spelers konden een aardig centje verdienen en al snel trok dat de belangstelling van grootmeesters en internationaal meesters. Het bestuur van de Noordhollandse Schaakbond vond dat de nieuwe club in de laagste klasse moest beginnen en in die omgeving was Koningsclub natuurlijk veel te sterk. Na drie kampioenschappen op rij belandde het in de eerste klasse A. We melden de eerst vier uitslagen: Koningsclub – Heerhugowaard 7½-½, Caïssa 2 – Koningsclub 1-7 (op 20 oktober 1981 remiseerden Leni van den Berg en Arend Stapel), Koningsclub – Santpoort 2 8-0, Schaaklust – Koningsclub ½-7½. Van die laatste wedstrijd weet ik niet wie voor dat halve bordpunt heeft gezorgd, maar het zou me niet verbazen als dat Jaap Gorter is geweest. Het Bergense gezelschap met spelers uit de nationale top werd met overmacht kampioen in de afdelings eerste klasse A.

Na in totaal zeven titels op rij bereikte Koningsclub de hoogste klasse van Nederland, de hoofdklasse. Het optreden daarin bleef beperkt tot anderhalf seizoen. De sponsor belandde achter de tralies, de spelers kregen geen geld en de ter ziele gegane vereniging werd een uniek hoofdstuk(je) in de vaderlandse schaakgeschiedenis.

In het seizoen 1981-1982 was Jaap Gorter eveneens actief in een uniek Nederlands kampioenschap: dat van de gemeenten. Verzekeringsmaatschappij Asconed heeft dat jarenlang gesponsord, waardoor het ook wel het Asconed-toernooi werd genoemd. Eind 1981 hadden 322 gemeenten zich aangemeld, een record. Hoorn nam met twee viertallen deel en in het sterkste kwartet speelde de Schaaklust-crack met de Caïssa-leden Frans Bouwman en Wim Helling en oud-lid Hans Ossebaar. De eerste wedstrijd, tegen Amstelveen, werd met 3-1 gewonnen, maar daarna stokten de successen.

Het NK van de lokale overheden had het knockout-systeem als opzet. Elke dag werd een zet doorgebeld naar de tegenstander. Ergens in het gemeentehuis hing een magnetisch wandschaakbord – door Asconed beschikbaar gesteld – waar de spelers de stelling bekeken en afspraken wat de beste zet was om telefonisch door te geven. Zo duurde het enkele jaren, voordat de kampioen bekend was. De gemeente Hoorn heeft, met Jaap Gorter in de gelederen, jarenlang meegedaan.

Bij het Westfries kampioenschap is de winnaar sneller bekend. Schaaklust is gastheer voor de zesde en voorlaatste ronde. Op vrijdag 26 april sluiten we af bij schaakclub Aartswoud.

 

Robin Duson (1990) – Tom Balla (1990) uitgesteld

 

Marc Helder (2076) – Peter Poncin (1963) ½-½

De topper in dorpshuis Centrum in Andijk is de partij tussen Marc Helder en Peter Poncin. In de ruimte naast de schaakzaal wordt Oostenrijkse muziek gespeeld en wellicht inspireert dat de twee titelkandidaten om er een Weense partij van te maken. Zwart offert een pion voor een aanvalsvariant die gericht is op verzwakkingen op de damevleugel. De pion op c3 (de voorste van een dubbelpion) wordt bestookt en die gaat er ook af.

De strijd blijft lang in evenwicht. In vlot tempo is geruild en in een eindspel met dame en toren beschikt Marc nog over een paard en Peter over een loper. Na dameruil komt wit meer onder druk te staan. Een Hoornse toren belandt in de stelling en opnieuw wordt een pion op c3 belaagd door de zwartspeler. Ook die wint hij, maar het eindspel ziet er onduidelijk uit en na 33 zetten krijgt de partij geen winnaar.

 

Toine Molenaar (1778) – Kevin Smit (1949) 0-1

Na zijn tweede nederlaag op rij valt Toine Molenaar weg uit de top van de ranglijst. Kevin Smit daarentegen gaat op herhaling. Een jaar geleden bezette hij na zes ronden de gedeelde tweede plaats en met nog één partij voor de boeg doet de Torenhoog-speler weer mee in de strijd om de posities op het podium.

Net als vorig seizoen treffen de twee elkaar, met dezelfde kleuren, in de vijfde ronde. Dat duel eindigde in remise. Ditmaal zoekt Kevin de damevleugel als aanvalsterrein op en daar boekt hij op de 21^e zet succes mee. Na dame- en loperruil levert een paardvork op twee onverdedigde pionnen pionwinst op. Niet veel later zitten ze in een toreneindspel en is de plus van zwart een vrijpion op a5. Beide koningen spoeden zich naar de rand. De belangen zijn uiteraard wederzijds: het opschuiven dan wel tegenhouden van die pion.

Na het nodige gemanoeuvreer  kiest Toine met 46. Tb8 voor een risicovolle actie. Hij wil de achterste pion van een pionnenketen aanvallen. Zijn opponent heeft hetzelfde plan, maar kan daar één zet eerder mee beginnen en wint met een tussenschaak een extra tempo. Als wit in tijdnood zijn laatste kans mist (54. hxg4 in plaats van het gespeelde Tc6), kan promotie van de g-pion niet meer worden verhinderd.

 

 

Robbert van Dijkhuizen (1843) – Rik Slaman (1838) ½-½

Robbert van Dijkhuizen lijkt op weg om zijn prestatie van een jaar geleden te herhalen: verlies in de eerste ronde en daarna ongeslagen blijven. Het verschil is dat er nu veel meer halfjes in het rijtje staan. Tegen Rik Slaman tekent de vice-kampioen van Westfriesland voor zijn vierde remise.

Na twee jaar afwezigheid is de Torenhoog-speler met zijn elfde WFK-optreden bezig en daarmee heeft hij een soort van schaakhardheid opgebouwd. Ondanks een mindere stelling kan hij toch een half punt afdwingen tegen Robbert.

Als reactie op het Hollands posteert wit veel pionnen op de vierde rij en beperkt daarmee de bewegingsvrijheid van zijn opponent. Op het juiste moment opent de Caïssa-Eenhoorn-speler de stelling en een toren bereikt veld c7. Hij wil het bezit van de open c-lijn niet uit handen geven en dat breekt hem mogelijk op. Zwarts zwakke b7-pion wordt met de dame geslagen in plaats van met de toren en na torenruil staat de dame van Rik ‘toevallig’ perfect op e8. Zij kijkt naar een onverdedigd paard op a4, maar kan ook via h5 en f3 in de Hoornse stelling binnendringen. Met het correcte 28. Dc2 sluit Robbert die twee mogelijkheden uit. Na het antwoord … Db5 moet hij wegens een matdreiging op f1 zijn extra pion opgeven en dan zit er niet meer dan remise in.

 

 

Emil Zaal (1830) – Lukas Boots (1779) 1-0

Met een rating van precies 2000 debuteerde Emil Zaal een jaar geleden op het Westfries kampioenschap. Daarmee werd hij iets te hoog ingeschat, terwijl zijn eindscore van anderhalve punt weer te laag voor zijn niveau was. Maar zie, anno 2019 kunnen we de Attaqueerder beter op zijn waarde beoordelen. Met zijn winstpartij tegen Lukas Boots maakt hij de sprong naar de subtop.

Na 22 zetten staat er niet veel meer op het bord. Beiden hebben een paard en de zwartveldige loper alsmede zes pionnen. Lukas verdeelt ze eerlijk over beide flanken, zijn opponent heeft er twee op de dame- en vier op de koningsvleugel. Het lijkt een korte remisepartij te worden, maar dat gebeurt niet en aan het einde van de zitting blijkt dat Emil voor de derde keer meer dan zestig zetten heeft moeten noteren.

De strijd speelt zich af op de damevleugel, waar na een pionnenruil wit een vrijpion op a4 krijgt en zwart een vrijpion op c4. De Aartswoud-routinier hoopt zijn boertje op c3 te verankeren, want verdedigd door de lichte stukken. Het paard kan zich evenwel niet op d5 handhaven en Emils koning wordt een extra stuk om het gevaar weg te werken. Op een handige manier zorgt Emil ervoor dat loperruil pionwinst oplevert en ook de zwarte pion op c3 sneuvelt. Lukas staat verloren en laat zich op de 66^e zet mat zetten.

 

 

Piet Reus (1849) – Aris Ruijter (1649) 0-1

Na zes ronden – en met nog één te gaan – heeft Attaqueer twee man in de subtop en dat is naar alle weerschijnlijk in de bijna 80-jarige historie van het Westfries kampioenschap niet eerder voorgekomen. Aris Ruijter meldt zich bij Emil Zaal in de strijd om de podiumplaatsen.

In de Versnelde Draak ziet de stelling van Piet Reus er iets minder harmonieus uit, vooral na zijn verrassende 9. g4. Zwart verovert soepel een pion op de andere zijde (b2), waarop de Schaaklust-speler meteen inzet op een aanval op de koningsvleugel.

Het uitblijven van de rokade breekt wit op, omdat hij zijn dame vanwege een penning niet kan inschakelen. De diagonaal naar de Andijker koning wordt later geblokkeerd en het plan om de dame opnieuw naar h6 te brengen (met een matdreiging op h7) mislukt wegens 22. … g5. Als Piet een tweede pion verliest, gaat het snel. Een torenoffer op de h-lijn haalt niets uit, omdat Aris over de e-lijn uiterst gevaarlijk kan opereren. De schade blijft beperkt tot het geven van de kwaliteit, maar nog steeds staat de zwartspeler gewonnen.

 

 

Rik van Ingen (1745) – Roy Kerkhoven (1984) 0-1

Met een score van vijftig procent lonkt de bovenste helft van de ranglijst en daar hoort Roy Kerkhoven toch zeker thuis.

Tegen Rik van Ingen heeft de clubkampioen van Caïssa-Eenhoorn in het vroege middenspel zijn eerste plus te pakken: pionwinst op e4. Een tweede plus is dat na een ruil van enkele lichte stukken zwart het loperpaar heeft en de witspeler beide paarden, terwijl de stelling langzamerhand een open karakter krijgt.

De spanning lijkt terug te keren, als Roy zijn dame geeft voor de torens. Hij heeft evenwel alles prima berekend en Rik krijgt geen kans op tegenspel. De Aartswoud-speler heeft nog een paard die als verdediger meteen wordt verjaagd. Hij kan niet opboksen tegen de torens op de d-lijn die op fraaie wijze de e-pion begeleiden op weg naar promotie. Zo ver komt het niet; zwart staakt zijn verzet in een verloren stelling.

 

 

Axel Zee (1595) – Fred Avis (1917) 0-1

Fred Avis herstelt zich van een matige eerste WFK-helft. Zijn twaalfde deelname leverde twee remises in de eerste vier partijen op, maar na Rik van Ingen verslaat hij ook Axel Zee en met die twee uit twee staat de oud-voorzitter van de Noordhollandse Schaakbond op een score van vijftig procent.

Makkelijk gaat het niet tegen de debutant van De Groene Zes. Fred trekt snel het initiatief naar zich toe, maar de witspeler biedt hardnekkig tegenstand. Na achttien zetten is er veel materiaal geruild en met dame, toren, paard voor elk en pionnen op dezelfde lijnen ziet het er remise-achtig uit. Dat verandert, als de druk op de witte veste groter wordt. De laatste torens zijn van het bord verdwenen en een zwarte pion op e4 is een lastpost voor Axel.

Toch zijn de routine en de eindspelkennis van de Caïssa-Eenhoorn-speler beslissend. Als de GZ’er zijn verdedigende stellingen verlaat en zijn opponent een pion op a2 wint, lijkt wit met een dameschaak (36. Dd8+) naar zetherhaling toe te kunnen werken, maar hij besluit tot een paardschaak. Dat stuurt de koning van Fred naar een beter vluchtveld en kost een tempo. Daarmee kan zwart de belangrijke diagonaal a1-h8 innemen en voor zijn a-pion de weg naar promotie vrij maken.

 

 

Gevulde koek

Bij de dertigste ronde van de clubcompetitie van KTV krijgen alle deelnemers een gevulde koek. Over enkele dagen viert Herman van Stralen zijn negentigste verjaardag en de nestor van de schaakclub uit Enkhuizen trakteert alvast. Voor de zestien spelers van het Westfries kampioenschap, te gast in de haringstad, ligt er ook wat lekkers bij de koffie of thee.

Read more…

In de wolken

Als de eerste zetten in de acht partijen voor de vierde ronde van het Westfries kampioenschap zijn gespeeld, ben ik in de wolken. Letterlijk en figuurlijk.

Read more…

Anders in Abbekerk

Het is op deze jaarlijkse gastavond anders in Abbekerk. De deelnemers aan het Westfries kampioenschap worden als vanouds enthousiast ontvangen door De Pionier. Maar de kwinkslag in het welkomstwoord van Arnold Velthuis is duidelijk. ,,Omdat jullie hier zijn, hebben we iedereen naar huis gestuurd. Er is alleen nog ruimte voor Dale en mij.’’ ,,De toppers’’, reageert Marc Helder, een van de drie WFK-koplopers, ad rem.

Read more…

Seniores priores op het WFK

Westwoud wereldstad. De tweede ronde van het Westfries kampioenschap wordt gespeeld in dorpshuis De Schalm, waar de parkeerplaats propvol is. In de wijk aan de overkant van de Dr. Nuijensstraat zijn nauwelijks lege plekken om een auto neer te zetten. Wat een drukte in het hart van het Westfriese dorp.

Read more…

Een nieuwe generatie

Voor menig deelnemer aan het 68^e Westfries kampioenschap is het even zoeken. We zijn aanwezig in de achterzaal van Vereenigingsgebouw De Tuf, zoals na de verbouwing in 2017 de officiële naam luidt, in Bovenkarspel. Een jaar geleden eindpunt van het schaakevenement, ditmaal de start. Van de zestien spelers doen er vier voor de eerste keer mee en bij welk gezicht past welke naam?

Read more…

Een geslaagd kampioenschap

De tijd is voorbij gevlogen. Zo zit je – op de laatste maandag van januari – wat onwennig om je heen te kijken, want dit Westfries kampioenschap heeft wel erg veel nieuwe gezichten, en zo reikt Nico Weel de wisselbeker uit aan de nieuwe kampioen Nick Manshanden. Drie maanden later komt een mooi toernooi ten einde.
Read more…

Drukke schaakavond in schaatskantine

Voor de zesde ronde van het Westfries kampioenschap zijn we te gast bij Attaqueer. Maar het openingswoord komt uit de mond van Arnold Velthuis, de wedstrijdleider van De Pionier. Het begin van deze vrijdagavond de dertiende loopt net weer even anders dan anders.
De verenigingen uit Nibbixwoud en Abbekerk – waar de WFK-deelnemers op donderdag 8 februari achter de borden zaten – hebben een band, onder meer dankzij hun bekende toernooien. Attaqueer is al jarenlang bekend om zijn BMW-toernooi in het begin van het jaar. Nee, de hoofdprijs is geen bekende auto. Boerenkool met worst is voor alle rapidschakers een hoofdprijs. De Pionier staat met zijn Anders Dan Anders-toernooi vast op tweede paasdag op de agenda en de beste presteerder op beide evenementen verdient een combinatieprijs.
Als je de speelzaal van Attaqueer binnenloopt, zie je aan de rechterkant tussen de ramen een foto hangen. Twee mannen praten in het Westfries tegen elkaar. We vertalen het, voor de niet-Westfriezen onder de lezers, in het Nederlands.
,,Ben jij door het ijs gezakt?’’ vraagt de man die op de walkant staat.
– ,,Nee, ik was aan het zwemmen, toen het ineens begon te vriezen’’, antwoordt de man die met een nat pak uit een wak kruipt.
Het zal duidelijk zijn, de speelzaal is de kantine van een ijsclub. Knus, compact, knabbelnootjes bij de bar. Dat is vroeger anders geweest, want Attaqueer heeft ook gespeeld in café De Sport (op het toneel werd de club opgericht), op de kunstenaarszolder van de oude melkfabriek in Hauwert en in een voormalige kleuterschool in Nibbixwoud. Attaqueer bestaat overigens 44 – een feestgetal; in carnavalstijd zou dat een jubileum zijn – jaar; wellicht dat er komend najaar slingers hangen.
Het is een van de kleinere clubs in Westfriesland en heeft ondanks de bescheiden leeftijd een opmerkelijk fors aantal deelnemers aan het Westfries kampioenschap geleverd. In alfabetische volgorde noemen we ze: Gerard Beerepoot (grijs), Gerard Beerepoot (wit), René Boots, Kees Bot, Niels Bot, Arnold Edeling (met elf deelnames recordhouder), Jeroen Edeling (Westfries kampioen in 2002, de enige Attaqueerder die die prestatie heeft geleverd), Cees Fris, Pio van Goor, Jan Groen, Paul Grolman, Theo Hogenboom, Age van Klaveren, Ronald Koppes, Lucas Krijnsen, Jos van Steen, Vincent Verweij, Jos Vlaar, Ben Warmer en Emil Zaal.
Ze hebben allemaal hun aandeel gehad in het historisch verhaal van het Westfries kampioenschap. Jos van Steen was in 1979 de eerste die de eer van de club hoog hield. Het 15-jarige talent uit Berkhout was de enige Attaqueer-speler in het veld van veertien man. In de eerste ronde zaten traditioneel clubgenoten tegenover elkaar, maar die had Jos niet en hij nam het daarom op tegen Joop Mulder, de enige deelnemer van schaakclub Medemblik. Vijf ronden lang was de Medemblikker de sensatie van het evenement, maar door nederlagen in zijn laatste twee partijen duikelde hij van de eerste naar de vierde plaats.
Jos van Steen handhaafde zich van begin tot einde in de lage middenmoot. Hij versloeg in de tweede ronde Joop Oostendorp (De Schalmloper), verloor in de derde van Jan Stapel (Aartswoud) en hield in zijn vierde partij Date Gorter (Schaaklust) op remise. Ook de ervaren Frans van Eekelen (Aartswoud) bleef op een halfje tegen de Berkhouter steken. Tom Beerepoot (SVH) was te sterk voor de Attaqueerder die op de slotavond een reglementair punt kreeg vanwege de afwezigheid van invaller Richard Visser (De Groene Zes). Met drie punten legde Jos van Steen beslag op de elfde plaats.
Anno 2018 zijn andere oud-deelnemers langs de kant te vinden. Het is de zesde ronde, de beslissingen naderen. Iedereen wordt nieuwsgierig naar de afloop. Gerard Beerepoot (grijs) verliest voor Attaqueers clubcompetitie van Ronald Koppes. Twee oud-WFK-spelers die na hun partij de rol van toeschouwer spelen. Dat doet ook Carlo Oud, als Degoschalm-schaker actief op het WFK en deze vrijdagavond intern bij de gastvereniging. Attaqueer-voorzitter Jos Vlaar is aanwezig en de organisatoren Nico Weel en Co Buyman hebben WFK-partijen achter hun naam staan. Arnold van der Wolff komt binnenlopen. Hij deed in 1985 voor het laatst mee en zat toen namens Caïssa tegenover twee Attaqueer-deelnemers: Age van Klaveren en Cees Fris. Met deelnemers, oud-deelnemers en oud-winnaars zorgt het Westfries kampioenschap voor de drukste schaakavond in de kantine van de ijsclub.

Nick Manshanden (1928) – Robbert van Dijkhuizen (1855) ½-½
Koploper Nick Manshanden speelt drie dagen eerder tegen concurrent Robbert van Dijkhuizen. Robert, schaaktrainer en -coach bij Caïssa-Eenhoorn, heeft een late uitnodiging gekregen om op 13 april een congres in Amsterdam (‘Coachen vanuit pedagogisch/didactisch perspectief’) bij te wonen en dat duurt tot in de avonduren. Na overleg met de organisatie zitten beide clubgenoten op de dinsdagse speelavond van de Hoornse vereniging tegenover elkaar.
Ze kennen elkaars spel goed en alletwee proberen ze ook wel wat, maar van begin tot einde blijft het evenwicht gehandhaafd. Nick en Robbert vechten na een synchrone opening voor het initiatief, maar na 25 zetten hebben ze hetzelfde materiaal (dame, paard en lopers van gelijke kleur) en alle pionnen op dezelfde rijen. Er wordt tot remise besloten, waardoor de witspeler zijn punt voorsprong op zijn opponent vasthoudt.

Toine Molenaar (1758) – Wilko van der Gracht (2053) 0-1
Bij gastheer Attaqueer kan vlot de eerste uitslag worden genoteerd. Wilko van der Gracht profiteert van een vrijdag-de-dertiende-zet van Toine Molenaar. In een gelijkwaardige stelling verzuimt het Aartswoud-talent een paard van zwart te ruilen en doet de ongelukkigste zet die mogelijk is.
Het paard van zijn clubgenoot springt naar c3 en zorgt zo voor twee dreigingen. De grootste is een vork met stukwinst en schaak, waarmee Wilko ook de dame wint. Als Toine zich tegen die zet verdedigt, verliest hij een toren op a2. Er is geen enkele mogelijkheid op compensatie en na zeventien zetten kan de analyse beginnen van de stelling, als er wel een paardruil was geweest.

Marc Helder (2029) – Emil Zaal (2000) 1-0
Voor de partijen van de twee Attaqueer-spelers is veel belangstelling en de Nibbixwoudse supporters treffen het niet dat de beide opponenten in uitstekende doen zijn. Marc Helder verslaat Emil Zaal die in een verloren stelling zijn gevoel voor humor niet heeft verloren. ,,We staan bijna gelijk’’, zegt zwart, als hij naar de klok kijkt. Achter de ‘1’ van de Aartswouder knippert een dubbele punt, ten teken dat hij nog een uur over heeft. Achter de ‘1’ van Attaqueers WFK-debutant is slechts één punt zichtbaar en dat betekent dat zijn bedenktijd nog slechts een minuut bedraagt.
Wit trekt snel ten aanval met zijn a-pion die op de vijftiende zet de zevende rij bereikt. Er wordt het een en ander geruild en Emil houdt beide torens en het loperpaar over tegen torens en loper met paard voor Marc. Zwart hoeft al niet meer te noteren, als hij een tweede pion verspeelt. De techniek en het inzicht van de witspeler zijn ruim voldoende om het grote voordeel te handhaven. Er komt via promotie zelfs stukwinst bij. Als het laatste kansje op enig tegenspel teniet wordt gedaan, strijkt de Attaqueerder de vlag.

Lukas Boots (1781) – Fred Avis (1835) 0-1
Schaker van de week wordt Fred Avis. Hij tekent in Nibbixwoud voor zijn derde winstpartij in vier dagen. In de clubcompetitie van Caïssa-Eenhoorn versloeg hij dinsdagavond Peter Holscher. Op woensdagmiddag zegevierde Fred in de zesde ronde van het NHSB-kampioenschap voor lenteveteranen in zijn partij tegen Peter Duijs en op vrijdag de dertiende gaat het voorspoedig tegen Lukas Boots.
Zes jaar geleden zaten ze in de vijfde ronde van het Westfries kampioenschap tegenover elkaar. In het Water & Vuurhuis in Hoogkarspel verloor Lukas met de zwarte stukken. Ditmaal steekt zijn opponent de lont aan door het koningsgambiet aan te nemen.
Zwart trekt op de koningsvleugel het initiatief naar zich toe en staat in het vroege middenspel prima. Na zijn korte rokade offert Lukas een paard voor de Hoornse g-pion om de g-lijn een half open karakter te geven en om zijn dame in een tegenaanval te betrekken. Fred kan echter de diagonaal naar het matgevende g7-veld dichten en als de g-lijn helemaal openvalt, wordt voor hem g2 een matgevend veld. Toch zet de Hoornaar niet goed door en de Pionier-speler kan het geofferde stuk terugwinnen. Die kans mist hij, waarna wit een paar zetten later alsnog mat gaat.

Eugène Koomen (1445) – Gerard Beerepoot (1627) 1-0
Ook voor Gerard Beerepoot werkt de supporterssteun niet. In de speelzaal van zijn eigen club ervaart de Attaqueerder dat Eugène Koomen tijdens dit Westfries kampioenschap in vorm is.
Zwart raakt al vlot op achterstand. Na het doorschuiven van de witte d-pion wordt zijn damepaard aangevallen. Het antwoord 12. … Lxf3 weerlegt wit met 13. dxc5 en valt zo beide lopers van zijn opponent aan. Gerard beperkt de schade door twee pionnen te slaan en hij geniet de reputatie om na stukverlies sterk terug te komen. Dat gebeurt nu weer. Na twintig zetten heeft de zwartspeler vier pionnen meer.
Met actief spel dwingt hij de Groenezesser, die een pion heeft teruggewonnen, tot verdedigen. Met 30. … Pe6 had Attaqueers WFK-debutant Eugène in problemen kunnen brengen, maar hij kiest voor 30. … Pe4. Een dreigend paardvork is door wit makkelijk te voorkomen. Op weg naar een eindspel met alle torens krijgt zijn koning een actieve rol en door de goede samenwerking van zijn stukken kan de Grootebroeker het grote pionnenoverwicht op de damevleugel breken. Als hij zijn voorsprong van een licht stuk uitbreidt tot een volle toren, staakt Gerard het verzet.

Rowan Louter (1648) – Jaap Gorter (1885) ½-½
De qua zetten langste partij van de zesde ronde is die tussen Rowan Louter, debutant, en Jaap Gorter, recordhouder met het aantal WFK-deelnames. Ze maken er snel een boeiende strijd van. Op vrijdag de dertiende staat na dertien zetten een onverdedigde toren van zwart in, maar ziet wit – aan zet – ook dat zijn goede loper op d5 wordt bedreigd. De rust keert terug in de partij, maar niet voor lang. Beide spelers proberen op beide flanken aan te vallen.
Na dameruil ontstaat een eindspel dat zo in de theorieboekjes kan. Twee torens, een paard en zes pionnen voor elk. Even lijkt het erop dat Jaap het lichte stuk gaat verliezen. Op geraffineerde wijze houdt hij de materiële balans in evenwicht en dan staan alleen nog de paarden en acht pionnen op het bord. Zeer interessant wordt het na 45. … h4. Zwart zal zijn c5-pion verliezen, waardoor Rowan een vrijpion op c4 krijgt. Maar als zijn h3-pion valt, heeft de Andijkse routinier een vrijpion op h4. Zo’n twintig zetten kan het alle kanten op. Beiden hinken op twee gedachten: een eigen pion laten promoveren of promotiekansen voor de opponent bestrijden. Dat laatste overheerst en dan blijft een remisestelling over.

Kevin Smit (1922) – Robin Duson (1863) 1-0
De qua zit langste partij van de avond wordt door Kevin Smit en Robin Duson gespeeld. Met tijdens het eindspel zo’n twintig man bij het bord krijgt die een abrupt einde. De 15-jarige Hoornse speelster is continu bezig geweest om haar aanval te versterken, maar onderschat de kracht van verdubbelde torens en die kost haar de dame.
Het spektakel begint, als wit na 8. … h5 lang rokeert. Robin zorgt snel voor grote druk op de damevleugel, maar wordt door haar opponent ook voor een keuze gesteld: een toren geven voor twee lichte stukken of niet. Ze houdt het zware stuk op het bord en draait even later de rollen om. Kevin mag kiezen: ingaan op een loperoffer of niet? Hij doet het niet, al blijft de druk op zijn stelling groot. Zwart kan de kwetsbaarheid van de a2-pion aantonen met 25. … Ta8; haar dame staat op a5, bij een pion op b4. Ze wacht daar enkele zetten mee, maar dan heeft de Hoogkarspeler zijn verdediging op orde gebracht.
In een gelijkwaardige stelling is opeens het einde daar. Met weinig tijd op de klok snoept de Hoornse dame een giftige pion op b3. Kevins torens staan verdubbeld op de open c-lijn en met een schaakzet lokt hij een verdediger van het belangrijkste zwarte stuk – dat nu tevens wordt aangevallen – weg. Dameverlies derhalve en verlies van de partij. Voor Robin is daarmee de eindzege uit zicht, maar het erepodium niet.

Macht der getallen?

Als aan het einde van de avond in de speelzaal van Caïssa-Eenhoorn de stofwolken zijn opgetrokken, blijkt de top drie van de ranglijst te worden ingenomen door drie spelers van de gastheer van de vijfde ronde. Komt tijdens dit Westfries kampioenschap de macht der getallen tot uiting of is het meer toeval?
Read more…

Mooie voorstellingen bij een dorpsclub

Een dag na de vierde ronde van het Westfries kampioenschap heeft de regionale sportpagina in het Dagblad voor West-Friesland een verhaal met als kop ‘Schaakclubs slaan handen ineen’. Bestuursleden van acht verenigingen (Aartswoud, Caïssa-Eenhoorn, Degoschalm, De Groene Zes, KTV, De Pionier, Schaaklust en Torenhoog) hebben onlangs een eerste brainstormsessie gehad over de toekomst van het schaken in de regio. Vooral in de dorpen gaat het niet goed en door samenwerking hopen ze het tij te keren.
Read more…

Talent van toen tegen talent van nu

Een Westfriese ronde in de speelzaal van schaakclub Aartswoud en de topper van de avond wordt gespeeld door Marc Helder. Dan ontkom je er niet aan om aan de veelvoudig clubkampioen van de gastheer meer aandacht te besteden.
Read more…

Paarden en penningen

Bont als kleur wordt in menig woordenboek als veelkleurig beschouwd. Maar bont in combinatie met paard houdt vaak slechts twee kleuren in. Dan gaat het om witbruin gevlekte dieren of – en dat spreekt ons schakers natuurlijk aan – witzwart gevlekte. Voor de tweede ronde van het Westfries kampioenschap zijn we te gast in Abbekerk, in café-restaurant Het Nieuwe Bonte Paard. Benieuwd hoe de bonte paarden het deze avond doen.
Read more…

WFK en Tata: ze lijken op elkaar

Waar het Tata Steel-toernooi zondag mee is geëindigd, daar is een dag later het Westfries kampioenschap mee begonnen: een zinderende spanning. Na een serie van onverwachte ontwikkelingen en enerverende tijdnoodduels kan in de speelzaal van Schaaklust uit Andijk rond middernacht de balans worden opgemaakt. De oud-kampioenen Jaap Gorter, Wilko van der Gracht en Marc Helder en het Hoornse talent Nick Manshanden zegevieren, maar op de eerste avond spelen ook de outsiders Eugène Koomen en Lukas Boots een hoofdrol.
Read more…

Topper in tweede millennium

Met het overhandigen van de wisseltrofee aan Peter Holscher moet de succesvolste deelnemer van het Westfries kampioenschap in dit millennium bij de prijsuitreiking naar voren komen. Na 1998, 2000, 2005, 2008, 2011, 2013 en 2014 (met Jaap Gorter en Ronald Ritsema) eindigt de routinier uit Zwaag ook dit jaar bovenaan. Peter weet met acht titels alleen Arie Karreman – tien keer winnaar – boven zich.

Read more…