‘Sammy’ komt langs bij Schaaklust

Posted by Co Buysman on 17 februari 2012 in Verslag |

,,Sammy wil bij niemand horen,
zich door niets laten verstoren.
Toch voelt hij zich soms verloren,
Sammy, hoge toren, Sammy kan ’t niet aan.’’
Tijdens de tweede ronde van het West-Fries kampioenschap laten de zestien deelnemers zich door niets verstoren. Maar aan het einde van de avond voelen vijf man zich toch verloren.
Welkom in dorpshuis Centrum in Andijk. Schaaklust heeft als uitstekende gastvereniging voor een prachtige speelruimte gezorgd: de van het viertallentoernooi bekende sportzaal. Op acht brede tafels staan de borden; er is voldoende plaats voor koffie, een schaaltje met melk en suiker en notatieboekjes. Omdat de leden van Schaaklust ook hun clubpartijen spelen, is de zaal redelijk vol. Iedere schaakliefhebber kan alles goed volgen, want de paden tussen de tafels zijn breed.
Als de eerste zetten zijn gedaan, begint in de zaal ernaast een regionaal projectkoor – zo’n 25 mannen en vrouwen sterk – aan het openingsrepertoire. ‘Sammy’ komt enkele keren langs, de hit van Ramses Shaffy. De zanger zal wel niet zijn geïnspireerd door Samuel Reshevsky, al was de Amerikaanse schaakgrootmeester (door iedereen Sammy genoemd) gek op muziek.
Het koor oefent voor een uitvoering op 12 mei, eveneens in dorpshuis Centrum. De pianoklanken tijdens ‘Sammy’ en enkele andere liedjes zijn niet bevorderlijk voor de concentratie van de denksporters, maar het samenzang na de pauze klinkt prachtig en maakt het de moeite waard om over drie maanden naar het optreden te gaan.
Minstens zo spectaculair is de tweede ronde van het West-Fries schaakkampioenschap. Het avondje Andijk is ditmaal over twee data uitgesmeerd. De partij Peter van der Schee-Bas Dudink, overgebleven uit de eerste ronde, is namelijk op 6 februari op de clubavond van Schaaklust gespeeld. Bas neemt voor de tweede keer deel aan het kampioenschap, nadat hij in 1996 een middenmoter was.
Peter heeft in 2009 historie geschreven. Hij maakt dat jaar zijn debuut op het WFK en doet dat op een niet eerder vertoonde wijze. Van de zestien deelnemers zijn er slechts twee die een lagere rating dan hem hebben. Peter verslaat drie oud-kampioenen (Wilko van der Gracht, Peter van Waert en Ton Wessels) en gaat de laatste ronde in met een half punt achterstand op Peter Holscher. Die ronde wordt gehouden bij De Groene Zes en de Bovenkarspelse vereniging bestaat dan vijftig jaar. Peter van der Schee is lid van GZ en nog niet uitgestunt. Met wit bindt hij ook titelverdediger Peter Holscher aan de zegekar en is waarschijnlijk de verrassendste kampioen in de geschiedenis van het West-Fries kampioenschap.
Maar tijden veranderen en drie jaar later is Bas Dudink zijn eerste tegenstander. Ook een schaker van niveau, maar een nieuwe stunt zit er niet in. Wel schrijven de twee historie. Pas op de 34e zet wordt de eerste pion geslagen. Hoe vaak is het – nationaal en internationaal – voorgekomen dat na 33 zetten zestien pionnen nog op het bord staan?
Al vroeg zijn wel de vier paarden van het bord en dat betekent dat er in het verdere verloop flink wordt gemanoeuvreerd. Bas, met zwart, verdubbelt zijn torens op de f-lijn en gaat met zijn g- en h-pion lopen. De damevleugel is het terrein van Peter die met zijn pionnen als voorposten daar de stelling openbreekt. Dat biedt hem echter geen kans. De zwarte verdediging is solide en bovendien moet hij veld f2 in de gaten houden. Een kwaliteitsoffer helpt niet. Bas kan de zevende rij openen met voor wit de keuze dameruil en drie pionnen en de kwaliteit achterstand of dameruil uit de weg gaan en een levensgevaarlijke aanval via de open f-lijn accepteren. In beide gevallen is de partij niet te redden.

Op 13 februari zijn er meer schakers in het Andijker dorpshuis. Veertien van thuisclub Schaaklust, zestien strijden om de West-Friese titel. En dan zijn er naast de leden van het projectkoor nog een flink aantal pijltjesgooiers. In de barzaal wordt de populaire dartssport beoefend. Spelers van El Loco’s werpen met scherp.
In de schaakzaal wordt gretig gebruik gemaakt van her en der verspreide haakjes om de jassen op te hangen. Zo staan er aan de zijkanten ijzeren palen die normaal dienst doen bij een volleybal- of badmintonwedstrijd, om het net ertussen te bevestigen. En de haakjes aan die palen zijn ideaal voor jassen.
Voor Peter van der Schee duurt de tweede ronde korter dan de eerste. Een Franse partij tegen Piet Reus krijgt ‘une fin rapide’, als de oud-kampioen met zwart onnodig zijn g-pion speelt. Hij verliest die niet alleen, na de lange rokade is het notabene het damepaard dat een vork op beide ‘hoge torens’ plaatst. En dat kan de GZ’er niet aan.
Ook voor de tweede vertegenwoordiger van De Groene Zes is er een nul. Andrew Weltevreden zit tegenover Jasper Seelemeijer die twee dagen eerder in de bondscompetitie grootmeester Harmen Jonkman heeft verslagen. Een historisch succes, want hoeveel West-Friese amateurschakers kunnen zeggen dat ze in een echte partij van een grootmeester hebben gewonnen? De Aartswoud-speler blijft niet te lang nagenieten en concentreert zich op de zwarte stelling die met achtergebleven pionnen op a6, d6 en h6 enkele hiaten vertoont. Op een vol bord kan Andrew nog veel tegenhouden, maar als er wat stukken verdwijnen en de witte dame actieft wordt, gaat zijn h-pion eraf. Hij pakt nog wel Jaspers pion op c4. Wit kan snel omschakelen naar een aanval op de damevleugel en dan neemt hij ook de andere flankpion. Voor zwart resteren twee seconden voor zijn 35e en 36e zet en de dreiging dat hij veel meer materiaal gaat verliezen.
De verrassing van de avond is de nederlaag van Jaap Gorter tegen Lukas Boots. Lukas heeft in bondswedstrijden en op toernooien wel vaker voor sensatie gezorgd en de manier waarop hij de viervoudig West-Fries kampioen (zijn laatste titel dateert uit 2004) tegengas geeft, is bijzonder. Jaap speelt in de Engelse opening ook e4 en schuift die pion een veld door. De strijd om de centrumpionnen valt echter in zijn nadeel uit. Als die allemaal zijn geslagen, kijkt de troef van Schaaklust tegen een mindere stelling aan en vooral het uitstellen van de rokade breekt hem op. Zwart oefent grote druk uit op veld f2 en hij wint ten koste van een toren en loper de Andijker dame. De positie van de witte koning blijft dermate kwetsbaar dat een mat in drie in aantocht is.
Op de overige vijf borden doet niemand voor elkaar onder en dat komt tot uiting in een flink aantal tijdnoodzetten. De ervaren Adri Haakman weet ook zonder te noteren dat hij precies op tijd de 36e zet haalt. In een Versnelde Draak dwingt hij Lourens van Veelen tot het opgeven van de rokade, maar de Degoschalm-debutant krijgt zijn koning toch op een veilige plaats en kiest meteen voor de aanval. Zwart posteert een goed beschermde pion op e3 en in een dame-torenseindspel moet wit geconcentreerd manoeuvreren. Adri benut optimaal de kleine ruimte en al snel in de verlenging – van een half uur – blijkt dat er meer dan remise niet in zit.
Ook Rik Slaman en Marco Groot houden het lang spannend, al levert hun tweestrijd wel een winnaar op. In een Konings-Indische partij blijft lange tijd alles op het bord staan. Rik heeft een iets actievere opstelling van zijn stukken, zonder dat die overigens noemenswaardig voordeel oplevert. Hij gebruikt zijn f-pion om de koningsvleugel van zwart open te breken, maar zijn stukken zijn te ver van het front verwijderd om een echte dreiging te creëren. Bovendien oogt na 23. exf5 de witte f-pion zwak. Die verliest de Torenhoog-schaker ook. Snel geeft Marco zijn dame en paard een aanvallende rol voor een eindspel met daarin bovendien alle torens. Wit moet terug en komt na enkele gedwongen zetten in een verloren stelling terecht.
Op de jubileumdag van het 90-jarig Caïssa (op 4 februari) had voorzitter Fred Avis het in zijn welkomstwoord nog zo mooi gezegd: ,,Het is een algemeen bekend feit dat er nog nooit een schaakpartij is verloren door een gezonde speler. Verliezen doet pijn.’’ Hij onderstreept dat tegen Wilko van der Gracht. Op de ochtend van de tweede ronde is Fred door de gladheid lelijk ten val gekomen, maar – de pijn verbijtend – besluit hij toch naar Andijk te gaan. Het lopen gaat hem moeizaam af, zittend heeft hij minder last en gelukkig is schaken een zittende sport.
In de Torre-aanval wordt hij verrast door Wilko’s damemanoeuvre naar h6, gedaan om bij een loperpaardruil op g3 wit te dwingen met de f-pion terug te slaan in plaats van met de h-pion. Niet naar het centrum toe dus. Fred staat inderdaad iets minder, al is dat niet beslissend. Als zijn lichte stukken actiever worden, is het evenwicht hersteld. Terwijl zwart zijn pionnen op de koningsvleugel doorschuift, richt wit zich met zijn stukken op de damevleugel, waar ook – na lange rokades – de koningen staan. De Hoornse vorst moet eigenlijk naar het centrum, maar Fred kiest voor de a-lijn en langzamerhand nemen de zorgen toe. Er komen drie Eenhoornse vrijpionnen op de d- en e-lijn. De witte aanval over de b- en c-lijn ziet er gevaarlijk uit, maar zwart kan alle dreigingen precies pareren. Daarom levert een paardoffer van Fred niets op. Wilko’s koning vindt na een aftrekschaak een veilig veld op a7 en even later wordt zwart gefeliciteerd. Rond middernacht blijkt hij de enige van de acht winnaars uit de eerste ronde te zijn die wint.
Bas Dudink en Peter Holscher zitten niet voor de eerste keer dit seizoen tegenover elkaar. In de dertiende ronde van de clubcompetitie van Caïssa wordt het remise. Nu, op de dertiende februari, heeft Bas weer wit en andermaal delen de toppers het punt. Ze halen de Grünfeld – voor het eerst toegepast in Caïssa’s oprichtingsjaar 1922 – van stal. Bas verdubbelt zijn torens op de open c-lijn. Beiden nemen de tijd voor hun zetten, waardoor ze zich flink moeten haasten om niet door de vlag te gaan. De damevleugel wordt opengebroken en in dat strijdgewoel wint wit een pion. Hij krijgt een vrijpion op c5, maar die sneuvelt om een zwarte centrumpion te kunnen nemen. In een dame-paardeindspel hebben de twee een pion op de a-lijn en verbonden pionnen (Bas een meer dan Peter) op de koningsvleugel. Na dameruil kan de zwarte koning een prominente positie in het centrum innemen en neutraliseert hij het witte voordeel.
Rob van den Heuvel en Ronald Ritsema zijn het langste bezig. Wit neem het initiatief en kan de f7-pion veroveren. De strijd is ontbrand en zijn betere stelling levert Rob een tweede pion (a5) op. Het ziet er niet goed uit voor zwart die moeite moet doen om een goede samenwerking van zijn stukken te vinden. Direct na de eerste tijdcontrole kan wit toeslaan, maar hij kiest voor verdubbeling van de torens op de d-lijn. Ronald schuift zijn d-pion door (37. … d5) en valt in één klap de dame en de witveldige loper aan. Om de aanval voort te zetten besluit wit zijn dame te geven voor een toren. Er ontstaat een interessant eindspel, waarin zwart zijn sterkste wapen (de dame) optimaal gebruikt. Hij kan schaakjes blijven geven en in de resterende tijd – rond middernacht – is het lastig om goed te zien of de Aartswoud-schaker met succes daaruit kan lopen. Met weinig seconden op de klok wordt de vrede getekend.
Na twee ronden is Wilko van der Gracht de enige met de maximale score. Maar heel veel concurrenten liggen op de loer. Op vrijdag 24 februari wordt bij KTV in Enkhuizen de West-Friese strijd voortgezet.

Copyright © 2010-2024 Westfries Schaken Kampioenschap All rights reserved.
This site is using the Desk Mess Mirrored theme, v2.5, from BuyNowShop.com.